I dunnow

Ik moet toch echt weer even schrijven!
Mn vakantie was hip, mn vrienden zijn hip, mn vriend is hip, God is boven alles. En toch haal ik alles door elkaar, ik kijk naar wat ík leuk vindt. Waar ík op moment behoefte aan heb.
Als ik kijk naar foto's en verhalen lees van Kingskids tours voel ik me een beetje belabberd. Ik zie daarin zoveel saamhorigheid en eenheid door God heen.
Ik mis dat! Met vrienden waar je op kunt bouwen bezig zijn wat het aller belangrijkste is en dat is God.
Mijn verlangen was om komend jaar weer deel uit te maken van het jaarteam, maar ik weet dat ik mij moet focussen op school om te kunnen slagen.
Af entoe denk ik; "ja maar hee ik ben dan toch met God bezig? Dan zal God mij toch ook wel uit de brand helpen als ik dat nodig heb?" Toch denk ik dat God mij niet voor niets een gezond verstand heeft gegeven en ik moet doen wat verstandig is.

Vanaf deze vakantie gaat er veel veranderen.
Ik heb tijdens mijn reis in Frankrijk bijna voortdurend het gevoel van afscheid nemen gehad. Afscheid van zeer waarschijnlijk de laatste vakantie met mijn ouders als kind. Het idee dat ik dit jaar afscheid ga nemen van mijn middelbare schooltijd. Afscheid nemen van het kind zijn en het bezig zijn met volwassen worden. Het hoort erbij en ik heb me nooit gerealiseerd dat veranderingen zo concreet aanwezig kunnen zijn.
Het is niet erg, maar mijn verlangen is om dit komend jaar alles samen met God te doen. Ik wil hier voor bidden en als je wilt zou ik het fijn vinden als jij daar tijdens een gebed ook even aan denkt en misschien voor me wilt bidden.

Ik geef je bij deze Gods zegen mee. Hij is groot en levend. Als je zoekt kun je hem vinden!
Liefs Dees.